جلسه کادر اداری موسسه شهید مدنی برگزار شد

در این جلسه مدیرعامل موسسه طی سخنانی بیان کرد :

پیرامون وقایع رخ داده در چند روز اخیر

     در بعضی مواقع ما در صحبت­ها می­شنویم که ما راه خودمان را می­رویم و آن­ها راه خودشان را می­روند و بارها شده ما برای دانش­آموزان برنامه­ای در نظر می­گیریم؛ فرقی ندارد که این دانش­آموزان از مجموعه مدارس ما هستند و یا از مدارس دیگری هستند، هیچ فرقی برای ما ندارند که از استان ما هستند و یا از زاهدان و استان­های دیگر، این شخص محصل ما هست و حداقل این­قدر علم داریم که در فضای آموزشی هر کس که دانش­آموز باشد نسبت به او تعصب داشته باشیم.

تأثیر فعالیت­های فرهنگی و آموزشی صورت گرفته در بین دانش­آموزان

  باید آثار کلیپ ها و محتواهایی که درست می­کنیم به نحو­ی در بستر روح و روان بچه­هایمان نشسته باشد. بسیار ارزش دارد مدرسه­ای که چندین مقام استانی و کشوری در مسابقات فرهنگی و آموزشی کسب کرده است، اما این را باید در وجود دانش­آموزان دید که این ارزش­ها کجا قرار دارند و مراقبت امسال ما این باشد .مخاطب بنده شخص خاصی نیست و بنده منکر این مسئله نیستم که شما از هر کسی بهتر درد و درمان بچه­ها را می‎دانید. اما قرار نیست اگر شما به علت ارتباط خود بهترین تشخیص را داده­اید شما­ها هم بتوانید بهترین درمان را منعکس کنید، این را کمی اصلاح کنید و این را واگذار کنید به کسی که او را خوب متوقف به موضوع کند و در جایی که قرار است یک نکته­ای در میان گذاشته شود آنجا یک نگاه تخصصی پیش می­آید و نیازی به این نیست که ظرف مدت طولانی باشد و مدام تکرار شود تا شاید تأثیر بگذارد.

چگونگی ماندگاری مباحث آموزشی و اعتقادی

    در یکی از جلسات هم بیان کردم زمانی که ما شاگرد آقای نگینی بودیم این بزرگواران در دوران طاغوت سیره­ی اهل بیت را تبدیل به نمایش­نامه می­کردند و این نیمکت­های بزرگ را کنار هم قرار می­دادند و سن درست می­کردند و دانش­آموزان روی نیمکت­های خودشان می­نشستند و روی این سن تئاتر بازی می­کردند و بنده شاگرد آن زمان آقای نگینی هستم که هنوز خاطرات تئاتر را یادم هست، ولی نصایح آقای نگینی به طور کامل یادم نیست، بحث هنر هست و تعارف ندارد؛ چرا غافل نیستیم که ما حتی اگر یک موضوع علمی مانند شوق به درس خواندن را به بچه­ها بیان می­کنیم از زبان نمی­توانیم بیان بکنیم و در گذشته از هنر استفاده­ی بهتری می­شد، حتی زمانی که می­خواستند جدول ضرب را بیان کنند آن را به صورت یک شعر در می­آوردند و دانش­آموزان در ذهنشان می­ماند و در حوزه­های علمی سخت­ترین مطالب ادبی به صورت شعر بیان می­شد. در سال 70 -69 بنده به یاد دارم که خدمت یکی از آقایان در سطح اجتهاد رسیده بودم ایشان به بنده گفتند: چون تمامی این مطالب(ادبیات عرب) را به صورت شعر یاد گرفته بودند هنوز تمام مسائل ادبیات عرب را به یاد دارند. حوزه هنر واقعاً مهم است و هنر چیزی است که مخاطب و دانش­آموزان شما حساسیت به بانی آن پیدا نمی­کند و اثر مطلب بر روی او مهم است و به دنبال این نیست که صاحب اثر چه کسی بوده است و مهم تأثیری است که هنر بر روی او می­گذارد.

    بنده در مسیری که داشتم برای برنامه می­آمدم، نمی­دانستم این نمایشگاه که برپا شده بخاطر این برنامه است؛ ولی ناخواسته متوقف شدم، هنر انسان­ها را متوقف به اهدافش می­کند، پس به این نکته توجه کنید و ویژگی هنر همین است و اگر بنده گهگاهی خدمت شما مدیران محترم بیان می­کنم که به شورا­های برنامه‎ریزی اهمیت بدهید بیشتر به همین دلیل است، نه این­که مربی پرورشی بیاید و در صف بیان کند ما آخر هفته زیارت عاشورا داریم و بعد از ایشان معاون آموزشی شروع می­کند، مثلاً اول هفته آزمون داریم و قرار است چگونه باشد، مشورت و شور و این­که قرار است به کمک اندیشه­ی همدیگر تصمیم­گیری شود و مدیریت قائل شود که نظر قطعی او اگر در شور و مشورت دیگران مورد نفی واقع شد بسیار استقبال بکند از نظر دیگران این مدرسه متفاوت خواهد بود. این مجموعه متفاوت است چیزی که در کنار این چیزها مهم است این است که دو نکته ظریف را بنده خدمت شما بیان کنم:

1-­ عزیزانی که در مدارس مسئولیت دارند حواسمان باشد که کادر مدارس ما معمولاً آدم­های با تجربه­ای هستند و در این موضوع هیچ تردیدی نیست؛ اما همین امروز افرادی هستند که از جهت صاحب­نظر بودن در یک موضوع از ما جلوتر هستند و ما باید به این افراد میدان دهیم و از افرادی که صاحب­نظر هستند دعوت کنیم. هیچ اشکالی ندارد، در شوراهای تصمیم­گیری در مدارس افراد صاحب­نظر بیایند و نظر بدهند نه بجای شما تصمیم بگیرند، نه، تصمیم مال شماست و فقط این افراد ایده، طرح و برنامه بدهند و نسبت به این موضوع هم هزینه­ای برای این افراد در نظر گرفته شود که طرف بداند به این ایده و اظهار نظر توجه شده و احترام قائل شده­اند، پس حضور افراد صاحب­نظر در جلسات برای شما مبنا باشد اگر می­خواهید کارآمدی برنامه­های شما قابل پذیرش باشد.

2-­ به نظرات مخاطبین احترام بگذارید و زمانی که ما نظرات مخالف و موافق را می­خوانیم می­بینم که اکثرا نظرات موافق اند و ما باید به آن حداقل مخالف اهمیت بدهیم و کجا این نظرات مخالف را می­خواهیم ببینیم و مگر این افراد جز مخاطبین و دانش­آموزان ما نیستند؟ و اولیای این افراد مخاطب ما نیستند؟. در تصمیم­گیری­ها صاحب­نظر دعوت کنیم و نظرات مخاطبین را بشنویم و بدانید که مخاطبین شما چه کسی هست بنده همیشه سه جامعه هدف را در نظر دارم که عبارتند از:

1-­ معلم

2-­ دانش­آموزان

3-­ اولیا

  پس از هیچ­کدام فاصله نگیرید و زمانی که شخصی با شما تقابل و مخالفت می­کند به دنبال محکوم کردن این فرد نباشید اگر بچه­ی این فرد اذیت می­کند و یا خود فرد در جلسات اولیا شرکت نمی­کند، فعلاً همه­ی این مطالب را کنار بگذارید و فقط به حرف­های او گوش بدهید.

نتیجه­ی آموزش 12 ساله و بازخورد آن در جامعه امروزی

  -­ یکی از مسائل و مشکلاتی که ما در قضایای چند روز اخیر داشتیم یک تحلیل خیلی سریع بدون دقت در جزئیات بود و این که بدانید فرزندان ما در آگاهی از موضوعات و مبانی اعتقادی بسیار ضعیف هستند؛ یعنی آن خدایی که من و شما می­شناسیم و تقدس دارد برای این بچه تقدس ندارد، آن مسجدی که من و شما می­شناسیم برای این بچه تقدس ندارد، آن زیارت عاشورایی که من و شما به آن می­بالیم برای این بچه موضوعیت ندارد و ما باید بازگشت داشته باشیم به این­که ما این مطالب را چگونه به بچه گفته­ایم .زمانی که به بچه می­گوییم توکلت به خدا باشد سکوت می­کند و می­گوییم دعا یک نقش سازنده در زندگی دارد، با این عبارات بیگانه است و بی­ارتباطی با مبانی دین یک نکته­ی مهم است که امروزه در نوجوانان ما تسریع پیدا کرده است. برای این موضوع ما نیاز به راهکار داریم و به همین دلیل من باید بنشینم.

  -­ مدارس متوسطه دوم ما فارغ­التحصیلان را رها نکنید و برنامه­ی منسجمی را داشته باشید، مثلاً اگر برای دانشجویی که بنر زده شده و افتخار می­کنیم که با فلان رتبه و در فلان دانشگاه قبول شده، امروز در کف خیابان و در بین این افرادی که علیه شما و پدر و مادر یا حاکمیت شعار می­دهد حضور دارد این فرد محصول 12 سال فعالیت ما است و نه 2 سال دانشگاه. این افراد را رها نکنیم و با آن­ها ارتباط داشته باشیم مجامع فارغ­التحصیلان یکی از ضروریات مدارس ما هستند و ما باید این افراد را حفظ کنیم و البته با ذائقه­ی و شیوه­های خودشان.

جایگاه پژوهش

  در امر پژوهش مدارس ما دارای توانمندی هستند و با کادری که ما در مدارس داریم که هر کدام وزنه­ای در مسائل علمی و فرهنگی هستند.. چند سال پیش پیشنهادی داشتم که مدرسه­ای مجازی داشته باشیم و مدرسه­ی مجازی، یعنی این­که مطالب در جایی بارگذاری بشود که دسترسی به آن برای دانش‎آموزان وجود داشته باشد، کاری که ما می­خواستیم بکنیم فقط دامنه­اش در شهر همدان نبود و هر کس در هر جایی می­توانست به این مطالب دسترسی داشته باشد و بسیاری از کادر اولیا که در خارج از کشور توانایی لازم برای یاددهی شرایط مناسب برای فرزندان را ندارند از این می­توانستند استفاده کنند. دنبال کارهایی باشید که عقبه­ی کار پژوهشی برای ماندگاری به مدت سالیان سال امکان­پذیر و قابل ثبت باشد.